بررسی حوادث منجر به فوت در کودکان 59-1 ماهه در محدوده زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سالهای 1390 و 1391

حوادث همواره به عنوان یکی از مهم ترین عوامل معلولیت و مرگ در انسان شناخته شده است و کودکان به علت محدودیت در تشخیص خطر نسبت به بزرگ سالان در برابر حوادث آسیب پذیرتر هستند. هدف مطالعه حاضر بررسی موارد مرگ و میر کودکان 1 تا 59 ماهه به علت حوادث و سوانح در محدوده زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی سال های 1390 و 1391 می باشد.
این مطالعه مقطعی و توصیفی در فاصله سال های 1390 و 1391 انجام شد و کلیه مرگ های کودکان 1 تا 59 ماهه به علت حوادث و سوانح در محدوده زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که از شکل اطلاعات اولیه و پرسشنامه های استاندارد اداره سلامت کودکان وزارت بهداشت استخراج شده بود، بررسی گردید.
تعداد مرگ ومیر 1 تا 59 ماهه به علت حوادث و سوانح 103 مورد بود. بیشترین وقوع مرگ (%3/24) در محدوده سنی 1 تا 12 ماه مشاهده شد. بیش از نیمی از کودکان فوت شده پسر (%4/54) بودند. همچنین بیشترین علل فوت کودکان بر اثر حوادث و سوانح به ترتیب حوادث حمل و نقل (%1/29)، سقوط (%5/15)، انسداد تنفسی (%5/15) و غرق شدگی (%6/13) گزارش شد.
در حدود %70 از مرگ های کودکان 1 تا 59 ماهه ناشی از حوادث و سوانح، به دلیل 4 علت حوادث حمل و نقل، سقوط، انسداد تنفسی و غرق شدگی بوده است و تمامی این علل قابل پیشگیری می باشند. بنابراین طراحی مداخلاتی به منظور کاهش مرگ و میر کودکان از این علل ضروری است و می بایست به عنوان یک اولویت بهداشتی در کشور توجه برنامه ریزان جلب کند.