ارزیابی شاخص های تولیدمثلی در برنامه های متفاوت سیدرگذاری و تزریق eCG در بزهای مهابادی در خارج از فصل تولیدمثلی

هدف از این مطالعه تعیین بهترین مدت زمان تیمار پروژسترون و بهترین زمان تزریق eCG در برنامه ی همزمانی فحلی خارج از فصل تولیدمثلی در بز ماده ی مهابادی بود. 103 راس بز ماده ی مهابادی با میانگین وزنی 45/0±5/57 کیلوگرم و میانگین سنی 4-2 سال انتخاب شد. این بزها به 6 گروه تقسیم شدند. گروه شاهد (10n=) بدون هیچ تیماری در معرض بز نر قرار گرفتند. بزهای گروه C9-e7 (26n=) به منظور همزمانی فحلی به مدت 9 روز سیدرگذاری شدند و در روز 7 به آن ها 300 واحد بین المللی هورمون eCG به صورت عضلانی تزریق شد. گروه C17-e15 (16n=) و گروه C17-e17 (16n=) به مدت 17 روز سیدرگذاری شده و به ترتیب در روزهای 15 و روز سیدربرداری (روز 17) 300 واحد بین المللی هورمون eCG دریافت کردند. گروه های C19-e17 (17n=) و C19-e19 (18n=) نیز، برای 19 روز سیدرگذاری شدند و به ترتیب در روزهای 17 و روز سیدربرداری (روز 19) 300 واحد بین المللی هورمون eCG دریافت کردند. روز بعد از سیدربرداری بزها فحل یابی شدند و با بزهای نر نژاد مهابادی جفت گیری کردند. نتایج حاصل از فراسنجه های تولیدمثلی با استفاده از ProcGenmod نرم افزار SAS آنالیز گردیدند. بیش ترین نرخ جفت گیری، زایش و بزغاله زایی در تیمار C17-e17 و بیش ترین نرخ فحل یابی و دوقلوزایی نیز، در گروه C19-e17 مشاهده شد که با تیمار شاهد اختلاف بسیار معنی داری داشت (01/0P). نتایج این مطالعه، با نظر به نداشتن تفاوت معنی دار در همه ی فراسنجه های تولیدمثلی اندازه گیری شده و کوتاه بودن روش درمانی، تیمار C9-e7 را برای همزمان سازی فحلی در خارج از فصل تولیدمثلی برای بزهای مهابادی پیشنهاد می کند.