ارزیابی وضعیت آنتی اکسیدانی و استرس اکسیداتیو در عفونت تجربی به آناپلاسما اویس در گوسفند

عفونت ناشی از آناپلاسما اویس می تواند باعث بروز کم خونی شدید در فاز حاد بیماری گردد. به منظور بررسی تغییرات مکانیسم های محافظتی آنتی اکسیدانی گلبول های قرمز مرتبط با کم خونی، در گوسفندانی که به صورت تجربی به آناپلاسما اویس مبتلا گردیدند، 100 میلی لیتر خون هپارینه با 6% پارازیتمی آناپلاسما اویس، از گوسفند طحال برداری شده اخذ گردید. 20 میلی لیتر از ماده تلقیحی به صورت داخل وریدی به 5 گوسفند فاقد هر گونه انگل خونی تزریق گردید. تغییرات انگل شناسی و خون شناسی و فعالیت آنزیم های SOD، GPx و CAT اریتروسیتی در گوسفندانی که به صورت تجربی آلوده شده بودند در طی روزهای صفر تا 38 پس از آلودگی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، همزمان با پیشرفت بیماری پارازیتمی به صورت معنی داری افزایش یافت و در روز 15 پس از آلودگی به حداکثر میزان خود رسید. پس از آن تا روز 38 به تدریج از میزان آن کاسته شد. همزمان با پیک پارازیتمی کاهش معنی دار PCV، RBC و Hb در گوسفندان آلوده مشاهده گردید. در روز 15 پس از آلودگی، فعالیت تمامی آنزیم ها افزایش یافت که این تغییرات در ارتباط با فعالیت SOD معنی دار بود. ارتباط معنی داری میان پارازیتمی و آنزیم های اریتروسیتی P<0.0005)، SOD (r = 0.644 و P<0.05)، CAT (r = 0.424)وجود داشت. از مطالعه حاضر، می توان به این نتیجه رسید که استرس اکسیداتیو نقش مهمی در کم خونی ناشی از آناپلاسما اویس ایفا می کند. این گونه به نظر می رسد که آنزیم SOD به جهت روند ثابت افزایشی در طول دوره بیماری می تواند به عنوان شاخص مفیدی برای آسیب های اکسیداتیو ناشی از آناپلاسما اویس به شمار رود.