گفتمان های مسلط جامعه ی ایرانی در سینمای «اصغر فرهادی»

مقاله حاضر با طرح این پرسش که «گفتمان های جامعه ایرانی در سینمای اصغر فرهادی کدامند و چگونه بازنمایی شده اند؟» به تحلیل و بررسی دو فیلم از این کارگردان سینمای ایران یعنی «چهارشنبه سوری» (1384-1383) و «جدایی نادر از سیمین» (1389) می پردازد. برای رسیدن به این مقصود، نظریه ی گفتمان ارنستو لاکلا و شانتال موف، به عنوان چارچوب تحلیل انتخاب شده است. نتایج این تحلیل نشان می دهد که فرهادی با نگاهی همدلانه به همه ی سوژه ها می کوشد بدون هر گونه سوگیری، برجسته سازی و حاشیه رانی، تصویری واقع گرایانه از گفتمان های مطرح در جامعه ی ایران امروز را به نمایش بگذارد. در عین حال، تضادها و تخاصمات موجود در میان گفتمان های رایج در جامعه را به تصویر می کشد.