راهکارهای توسعه ورزش همگانی در دانشگاه های ایران

شناخت عوامل موثر بر توسعه ورزش همگانی مثل انگیزه ها و موانع مشارکت ورزشی افراد به برنامه ریزان کمک خواهد کرد تا با اتخاذ تدابیر مناسب به رفع موانع بپردازند. هدف پژوهش حاضر نیز مطالعه موانع فعالیت بدنی جامعه دانشگاهی (اعضای هیئت علمی، کارکنان و دانشجویان) به منظور ارائه راهکارهای توسعه ورزش همگانی در دانشگاه های ایران بود. این پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع همبستگی است که به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل تمامی اعضای هیئت علمی، کارکنان و دانشجویان دانشگاه های سراسری ایران بود که در نهایت، 779 نفر (233 نفر عضو هیئت علمی،224 نفر کارمند و 322 نفر دانشجو) به عنوان نمونه در این پژوهش شرکت کردند و به پرسشنامه محقق ساخته موانع فعالیت بدنی پاسخ دادند. این پرسشنامه شامل 66 گویه در مقیاس لیکرت پنج ارزشی بود که روایی صوری و محتوایی آن مورد تایید متخصصان قرار گرفت و پایایی آن نیز در یک مطالعه راهنما و به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد (953/0=α). از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد برای شناسایی عامل-ها و از روش تحلیل عاملی تاییدی برای تایید عامل ها و ارائه الگو استفاده شد. در تحلیل عاملی اکتشافی، از 66 سوال پرسشنامه موانع، 58 سوال با داشتن بار عاملی مناسب در شش عامل سازمانی و مدیریتی، محیطی، روان شناختی، درون فردی، عدم حمایت اجتماعی و محدودیت زمانی قرار گرفتند. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد عامل های«عدم حمایت اجتماعی» و «سازمانی و مدیریتی» هر یک با بار عاملی 83/0 و 79/0 بیشترین تاثیر را در تبیین موانع مشارکت ورزشی داشتند. توجه به عوامل بازدارنده (موانع) شناسایی شده در این پژوهش و سعی در برطرف کردن آن ها می تواند زمینه مشارکت هرچه بیشتر جامعه دانشگاهی در فعالیت های بدنی و برنامه های ورزش همگانی دانشگاه را فراهم نماید. به علاوه، در این پژوهش بر اساس عامل های موانع، راهکارهایی برای توسعه ورزش همگانی در دانشگاه ها ارائه شده است.