مقایسه ی دو روش تزریق داخل وریدی و زیر جلدی داروی یدیکسانول به منظور اوروگرافی ترشحی در خرگوش

این مطالعه به منظور مقایسهی کیفیت فازهای مختلف اوروگرافی ترشحی با استفاده از تزریق داخل وریدی و زیر جلدی داروی یدیکسانول انجام شد تا تاثیر روش تزریق بر کیفیت فازهای مختلف اوروگرافی ترشحی مشخص شود. برای انجام این تحقیق 20 سر خرگوش سفید نیوزیلندی به مدت یک هفته بر روی جیرهی حاوی یونجه خشک، پلیت و آب نگهداری و سپس به دو گروه تقسیم شدند. داروی یدیکسانول با دوز 400 میلیگرم ید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن آماده و به خرگوشهای یک گروه داخل ورید مارژینال گوش و به خرگوشهای گروه دوم به صورت زیر جلدی تزریق شد. برای انجام رادیوگرافی، تغذیه به مدت 24 ساعت قطع شد. حالت گماری برای رادیوگرافی، از دو نمای جانبی و شکمی- پشتی انجام گرفت. در گروهی که به صورت وریدی تزریق شده بود رادیوگرافی در زمانهای 0، 1، 5، 10، 15، 20، 40 و 60 دقیقه پس از تزریق انجام گرفت و در گروه دیگر رادیوگرافها در زمانهای 0 و 1 بعد از تزریق و پس از آن هر 5 دقیقه یکبار تا دقیقه 60 تهیه شدند. سپس رادیوگرافها مورد ارزیابی قرار گرفت و کیفیت فازها شناسایی و به صورت کمی امتیاز دهی شد. نتایج نشان داد که روش تزریق ماده حاجب به صورت زیر جلدی همانند روش وریدی باعث ایجاد اوروگرافی ترشحی میشود؛ لیکن کیفیت و قابلیت رویت فازها به خوبی روش وریدی نیست.