اثر 12 هفته تمرین هوازی بر عملکرد ریوی و سطوح سرمی لپتین در مردان چاق

بافت چربی از طریق تولید و ترشح آدیپوکین هایی همچون لپتین نقش مهمی در اختلال عملکرد ریوی دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر سطوح سرمی لپتین و شاخص عملکرد ریوی در مردان چاق بود.
بیست و سه مرد چاق به طور تصادفی به گروه های تمرین هوازی (12 نفر) (سن: 45/2±26/45 سال، نمایه توده بدنی: 77/0±81/31 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (11 نفر) (سن: 36/3±03/47 سال، نمایه توده بدنی: 96/0±45/31 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. همچنین یک گروه کنترل با وزن طبیعی (9 نفر) برای مقایسه در سطح پایه فراخوانده شد (سن: 1/4±36/45 سال، نمایه توده بدنی: 45/0±63/24 کیلوگرم بر متر مربع). برنامه تمرین هوازی سه جلسه در هفته و برای 12 هفته بود. ترکیب بدنی (سی تی اسکن)، سطوح سرم لپتین و عملکرد ریوی قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد.
در سطح پایه افراد با وزن طبیعی به طور معنی داری غلظت لپتین سرمی پایین تر و عملکرد ریوی بالاتری نسبت به افراد چاق داشتند (05/0P<). همچنین نتایج نشان داد که همبستگی معکوسی بین لپتین و چاقی با شاخص های عملکرد ریوی وجود دارد (05/0P<). بعد از تمرین هوازی شاخص های چاقی و عملکرد ریوی بطور معنی دار بهبود یافتند (05/0P<). در مقابل، غلظت سرمی لپتین بعد از برنامه تمرین هوازی به طور معنی دار کاهش پیدا کرد (05/0P<).
تمرین هوازی منجر به بهبود شاخص های چاقی و عملکرد ریوی در مردان چاق می شود و این بهبودی با سطوح کاهش یافته لپتین همراه است.