نقش تعدیل گر روانرنجور خویی و سازگاری در رابطه هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده ی ویژگی های شخصیتی روانرنجور خویی و سازگاری بر رابطه بین آمادگی به اعتیاد و هیجان خواهی در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت.
روش پژوهش: جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بود که از میان آنها تعداد 205آزمودنی (93 مرد و 112 زن) با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های آمادگی به اعتیاد، فرم کوتاه پرسشنامه شخصیتی نئو و هیجان خواهی آرنت پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندگانه تعاملی تحلیل شد.
یافته ها نشان داد که هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد رابطه مثبت معنی داری دارند. اما تحلیل رگرسیون چندگانه تعاملی، نشان داد که رابطه آمادگی به اعتیاد و هیجان خواهی فقط توسط روانرنجور خویی تعدیل می گردد و سازگاری هیچ گونه نقش تعدیل کننده گی در این رابطه ندارد.
نتیجه این یافته این است که ویژگی شخصیتی روانرنجور خویی تببین کننده رابطه تعاملی معنادار، میان هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد بوده و در نتیجه هیجان خواهی در همه افراد با توجه به ویژگی های فردی (روانرنجور خویی) با آمادگی به اعتیاد رابطه دارد.