سنجش میزان بارگیری و رها سازی دو پوشش انتریک برای انتقال اسید نوکلئیک از طریق دهان

ژن درمانی شیوه نوین و نوید بخش درمانی است که انتقال کارآمد ژن مهم ترین مرحله آن محسوب می گردد. علاوه بر این، انتقال به گونه ای غیرتهاجمی نیز در مرحله به کارگیری این روش اهمیت فراوان می یابد. تجویز دهانی روشی است که بسیار مورد اقبال بیماران قرار گرفته است. برای انتقال دهانی دارو، روش های متعددی به کار گرفته شده اند که در همه آنها میزان بارگیری و رهاسازی در هدفمند ساختن و کارایی انتقال بسیار موثر است. در این تحقیق بسته بندی ذرات ژنی در دو نوع پوشش انتریک و هم چنین مقایسه میزان بارگیری و رهاسازی ماده محصور شده این دو پوشش، در شرایط آزمایشگاهی صورت پذیرفت.
در این مطالعه تجربی ابتدا DNA به روش coacervation با کیتوزان ترکیب و سپس پلی پلکس های حاصل شده با روش تبخیر حلال، پوشش دهی شدند. به منظور بررسی تشکیل و رفتار ذرات از روش FTIR و دو محلول با pH های دو حاشیه ی PKa پوشش انتریک استفاده شد.
ذرات تشکیل شده، پایداری مشابه درpH پایین دارند و تفاوت قابل توجهی نشان نمی دهند. میزان رهاسازی یودراجیت L100 نسبت به L100-55 آهسته تر و تدریجی است. یودارجیت L100 قابلیت بهتری در میزان بارگیری DNA نشان می دهد.
بر اساس رفتار دو نوع پارتیکل تشکیل شده، در تجویز دهانی ژن می توان از یودراجیت L100-55 با هدف ترنسفکشن ابتدای روده کوچک و از یودراجیت L100 برای ترنسفکشن سطح وسیع تری از ابتدا تا انتهای روده کوچک و کولون استفاده کرد.