نقش رسانه در پیشگیری از جرم در سیاست جنایی ایران

در هر کشور، پیشگیری از وقوع جرم، محور سیاست جنایی مدبرانه محسوب می شود. برای وصول به امر پیشگیری از وقوع جرم، از ابزارها و امکانات مختلفی در انواع مهم سیاست جنایی تقنینی، قضایی و مشارکتی بهره برداری می شود. یکی از طرق وصول به امر پیشگیری، تاثیررسانه های مختلف گروهی می باشد که امروزه نقش مهمی در توسعه ارتباطات جهانی و ملی پیدا کرده است. نقش رسانه ها و تاثیری که بر زندگی فردی و اجتماعی افراد جامعه دارد، بر کسی پوشیده نیست. با اتخاد سیاست های کارآمد تقنینی، قضایی و مشارکتی می توان از رسانه به عنوان ابزاری که تاثیر مستقیم و اساسی در پیشگیری از بزه کاری دارد، استفاده شایان توجهی کرد. سیاست جنایی تقنینی ایران در ارتباط با انواع مختلف رسانه دارای ضوابط و مقررات ویژه ای است. موضوع نقش مطبوعات و ماهواره که در قوانین موضوعه ایران مورد توجه قرار گرفته است، در پیشگیری از وقوع جرم قابل مطالعه است. با تحلیل محتوای مقررات ناظر به رسانه های مزبور نقش چندانی در پیشگیری از وقوع جرم از طریق این رسانه ها پیش بینی نشده است. ظرفیت قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در لحاظ امربه معروف و نهی از منکر به عنوان یکی از اصول قانون مزبور می تواند با توسل به رسانه و استفاده صحیح از آن در کلیه شوون اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نقش موثری را ایفاء نماید. با این حال، هنوز مقنن نتوانسته از طریق جلب سیاست جنایی مشارکتی، امر به معروف و نهی از منکر و اتخاذ آموزش همگانی به وسیله رسانه ها، آن گونه که باید به امر مهم پیشگیری از وقوع جرم توفیقی حاصل کند و یا حداقل تاثیر آن ملموس نیست. در سیاست جنایی قضایی نیز همانند سیاست جنایی تقنینی و مشارکتی، استفاده از رسانه در امر پیشگیری از وقوع جرم که به عنوان یکی وظایف قوه قضایه در اصل 156 قانون اساسی مقرر شده است، جدی تلقی نشده است و برنامه ریزی خاصی در این راستا مشهود نیست.