آگاهی و نگرش پایوران یک مرکز نظامی ازآموزش های خودامدادی و دگرامدادی

نظامیان برای حفظ جان خویش و دیگر همرزمان خود به آگاهی از اصول کمکهای اولیه و حیاتی نیازمندند بنابراین فراگیری اصول خودامدادی و دگرامدادی برای تمام نظامیان ضرورت دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی و نگرش پایوران یک مرکز نظامی از آموزشهای خودامدادی و دگرامدادی انجام شده است.
نوع مطالعه توصیفی است که به روش مقطعی روی 388 نفر از کارکنان یک مرکز نظامی انجام شده است. روش نمونهگیری به صورت طبقهای و انتخاب نمونهها به صورت تصادفی بوده است. جمعآوری اطلاعات با استفاده از یک پرسشنامه روا و پایای محقق ساخته در زمینه آگاهی و نگرش از خودامدادی و دگر امدادی صورت گرفته است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیلی شامل آزمون کای دو و ANOVA و نرم افزار SPSS ویرایش 18 انجام شد.
میانگین نمره آگاهی کارکنان 2/38 ± 15/56و میانگین درصد نگرش افراد نسبت به آموزش خودامدادی و دگرامدادی 7/5 ± 83/81 بود. 56/2 و 65/7 درصد از کارکنان شرکت کننده در مطالعه، به ترتیب دارای آگاهی و نگرش در سطح خوبی نسبت به آموزش های خودامدادی و دگرامدادی بودند.
با توجه به نتایج مطالعه، آگاهی بیش از 43 درصد کارکنان در حد مطلوب نمی باشد، بنابراین برگزاری کلاس های آموزش خودامدادی و دگرامدادی در سازمان های نظامی با استفاده از روش های نوین آموزشی و با توجه به تهدیدات آینده، در فواصل زمانی منظم به طور جدی پیشنهاد می شود.