شهید و شهادت در رستاخیز ذهن و زبان شاعران روزگار انقلاب اسلامی

شهادت و فرهنگ پربار آن جامعه و از جمله انسان های پاک سرشت را در مسیر تعالی قرار می دهد و بستری را فراهم می سازد که انسان خود را از بند و زنجیر مقیدات و تعلقات فردی و دنیوی برهاند. این مهم بر تمامی عرصه های حاکم بر جامعه اعم از سیاسی، اجتماعی، فرهنگی از جمله ادبیات خاصه شعر تاثیری ژرف می نهد. ادبیات منظوم در جریان انقلاب شکوهمند اسلامی خاصه در دوران دفاع مقدس ناب ترین صحنه حضور پرشور مردمی و ایثار و جان نثاری برای دستیابی به زندگی باعزت و جنگیدن تا پای جان را با بیانی ساده و فصیح و ملموس به تصویر کشید و از عشق به پرواز خونین بالانی سخن گفت که عاشقانه از کره خاکی عروج کردند و خریدار حیات جاودان شدند. این مقاله در پی ارائه گوشه ای از عاشقانه کوچیدن فرزندان جان بر کف کشور در آیینه شعر معاصر فارسی است. می توان گفت شعر معاصر در بستر نهال نوپای انقلاب اسلامی نسبت به ادوار پیشین با مفاهیم والای دینی و مذهبی بیشتر گره خورد و در دوران جنگ ثمری ارزشمند را در خود بالاند. اینک برجسته ترین مضامین و بن مایه های شکل گرفته در ذهن و زبان شاعران روزگار انقلاب اسلامی از مفهوم شهید و شهادت، نموده می شود.