مقایسه حفظ و یا حذف پرده دسمه قرنیه دهنده در پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه

تعیین اثر دسمه جدا نشده قرنیه دهنده بر نتایج بینایی، حساسیت کنتراست، اعوجاج های درجه بالا و ضخامت مرکزی قرنیه پیوندی به دنبال جراحی پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه با روش حباب بزرگ.
روش پژوهش: در این مطالعه گذشته نگر مقایسه ای، چشم های مبتلا به قوزقرنیه که تحت عمل جراحی پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه با روش حباب بزرگ قرار گرفته بودند، برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. در قرنیه همه بیماران مورد مطالعه پس از برداشتن لایه استروما، پرده دسمه لخت (Bared) ایجاد گردید. قرنیه پیوندی بدون پرده دسمه (گروه 1، 48 چشم) و با پرده دسمه (گروه 2، 22 چشم) به بستر گیرنده بخیه شد. سه ماه پس از برداشتن کل بخیه ها دو گروه از نظر بهترین دید اصلاح شده، آستیگماتیسم قرنیه ای، خطای انکساری، حساسیت کنتراست، اعوجاج های درجه بالا و ضخامت مرکزی قرنیه پیوندی مقایسه شدند. هم چنین میزان ایجاد اتاق قدامی کاذب پس از جراحی بین دو گروه مقایسه گردید.
میانگین زمان پی گیری در گروه اول 6.9±23.2 ماه و در گروه دوم 6.5±26.5 ماه بود (P=0.61). بهترین دید اصلاح شده بعد از عمل در گروه اول 0.08±0.18 لوگمار و در گروه دوم 0.3±0.24 لوگمار بود (P=0.36). دو گروه از نظر آستیگماتیسم قرنیه ای بعد از عمل، معادل کروی خطای انکساری و اعوجاج های درجه بالا تفاوت قابل ملاحظه ای نداشتند ولی از نظر حساسیت کنتراست، گروه اول نتایج بهتری را در فرکانس های مکانی پایین تر نشان داد. میانگین ضخامت مرکزی قرنیه پیوندی پس از جراحی در گروه دوم (34.5±589.8 میکرون) نسبت به گروه اول (63±523.6 میکرون) بیش تر بود (P=0.001). اتاق قدامی کاذب در 3 چشم از گروه اول و 2 چشم از گروه دوم ایجاد شد (P=0.23) که همه بیماران از طریق تزریق هوا داخل اتاق قدامی به طور موفقیت آمیزی درمان شدند.
در بیماری قوزقرنیه، پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه با روش حباب بزرگ و برداشتن پرده دسمه قرنیه دهنده نتایج مطلوب تری از نظر حساسیت کنتراست دارد.