نقد و تحلیل مفهوم آزادی در نوشته های صفدی و مقایسه آن با سارتر

اگزیستانسیالیسم یا وجود گرایی در اصطلاح جریانی فلسفی و ادبی است که پایه آن بر آزادی فردی، مسوولیت و نیز نسبیت گرایی است. در این فلسفه که فرد، سنگ بنای هر تغییر و تحول مثبت است، بر سرنوشت فرد و آزادی او تاکید شده است. رواج این فلسفه از طریق ادبیات، تفکرات اگزیستانسیالیستی را در کانون توجه نویسندگان سوری قرار داد و موجب شد تا آنان در ادبیات خود مسائلی مانند: آزادی تصمیم گیری، انتخاب، مسوولیت و تعهد را مطرح کنند. «مطاع صفدی» بیش از دیگر نویسندگان به این فلسفه گرایش یافت و از «سارتر» و اندیشه های وجودی او، به ویژه مواضع انقلابی اش در قبال آزادی فردی، تاثیر پذیرفت. بر همین اساس، «صفدی» انسان را مسوول سرنوشت خویش و تنها سازنده ارزش های خود معرفی می کند که می-بایست تنها با تکیه بر ذات خود آزادی اش را محقق سازد. او در این راستا، رابطه با دیگران را به طور کامل نفی نمی کند بلکه آن را در چارچوب خاصی می پذیرد. به عقیده او، تعهد جمعی، فردیت انسان را از بین نمی برد بلکه تنها ویژگی های منفی و تناقض های وجودی او را می پوشاند.
در این مقاله سعی شده است تا با روش تحلیلی- تطبیقی به بررسی مفهوم آزادی از نظر «صفدی» بپردازیم و نشان دهیم که این نویسنده سوری، در بیان مفهوم آزادی در نوشته هایش، تا چه اندازه تحت تاثیر اندیشه های «سارتر» بوده است و این تاثیرپذیری در آثار او چگونه نمود یافته است؟