کارکرد رجز و رجز خوانی در شاهنامه و گرشاسب نامه
رجز نوعی گفتگو در میدان جنگ است در قالب دو تا هفت بیت که در آنها رجزخوان به شکل سوال و جواب به مفاخره، تحقیر دشمن،حدیث نفس و...میپردازد. بنمایه اصلی رجزها یا نازش به اصالت گوهر و نژاد است یا به هنر، یعنی کسب تجربه در زمینههای گوناگون مانند جنگاوری،دشمن شکنی، کاربرد فنون و حیلههای رزمی و استفاده از ابزارهای جنگی. در حقیقت رجز یکی از ترفندهای مهم روانی غلبه بر دشمن به حساب میآید. نگارندگان در این پژوهش به بررسی وتحلیل انواع رجزهایی پرداختهاند که از سوی پهلوانان و جنگاوران شاهنامه فردوسی و گرشاسبنامه اسدی طوسی در آغاز نبردها بیان شده است
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.