اثرات دو روش بازتوانی قلبی و EECP بر پارامترهای بالینی و سطح نیتریک اکسید، اندوتلین 1 و hs-CRP در بیماران عروق کرونری

بیماری های قلبی عروقی شایع ترین علل مرگ دراکثر نقاط جهان را تشکیل می دهند،.دراین مطالعه تاثیردو روش درمانیEECP و بازتوانی قلبی بر پارامترهای بالینی و مارکرهای التهابی دردرمان بیماران عروق کرونر مورد مقایسه قرار گرفت.
44 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب بعد از ارجاع توسط کاردیولوژیست ودارا بودن معیارهای ورود به مطالعه در دو گروه:{EECP بیست جلسه یک ساعته (22نفر) و بازتوانی قلبی بیست جلسه طبق پروتکل مشخص (22نفر)} مورد بررسی قرار گرفتند. قبل وبعد از مداخله اطلاعات بیماران در فرم های مربوطه جمع آوری و مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. پیامدهای اولیه به صورت بهبود بالینی یا کاهش hs-CRP و اندوتلین1 و افزایش سطح NO بعد از مداخله بودند.
20 درصد از بیماران زن و 80 درصد مرد بوده و در محدوده سنی 75-35 سال قرار داشتند. میانگین hs-CRP در گروه EECP، از 7/0± 52/1 به g/mlμ 4/0± 27/1 و در گروه بازتوانی قلبی از 6/0± 98/1 بهg/mlμ 6/0± 75/1 کاهش یافت. میانگین سطح سرمیNO در گروه EECP، از99/0±87/7 به ng/lit 27/1±21/8 و در گروه بازتوانی قلبی از49/6±28/8 به ng/lit 26/6±31/8 افزایش یافت، کاهش اندوتلین1 هم در داخل گروه ها مشاهده شد ولی درکل مقایسه بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبودند (38/0=P).
در نمونه مورد مطالعه در هر دو مودالیته بازتوانی قلبی و EECP بهبود کلاس آنژین و کیفیت زندگی بیماران عروق کرونری مشاهده شد. همچنین بهبود پارامترهای بیوشیمیایی (افزایش نیتریک اکسید، کاهش آندوتلین1 و کاهش hs-CRP) در این بیماران مشاهده شد، ولی هیچ گونه ارجحیتی در رویکرد درمانی نسبت به یکدیگر مشاهده نشد.