بررسی کارایی توده زیستی ساکارومایسس سرویسیه (مخمر نان) غیر فعال در حذف آرسنیک از محلولهای آبی

آرسنیک یکی از عناصر سمی متداول است که عمدتا توسط آب در محیط انتقال می یابد. حضور آرسنیک در آب آشامیدنی از نگرانی های اصلی بسیاری از تامین کنندگان آب در جهان است. بنابر این در این مطالعه جذب زیستی آرسنیک توسط ساکارومایسس سرویسیه (مخمر نان) غیرفعال به عنوان یک جاذب زیستی ارزان قیمت از محیط آبی انتخاب گردید.
این بررسی یک مطالعه تجربی در مقیاس آزمایشگاهی بوده که برروی 243 نمونه سینتیک بر اساس روش های آماری در یک سیستم ناپیوسته انجام گردید. در این مطالعه اثر فاکتورهای زمان تماس (5، 15، 30، 60، 120 دقیقه و 24 ساعت)، pH (5، 7 و 9)، غلظت آرسنیک(100، 250، 500، 750 و 1000 میکروگرم در لیتر) و دوزهای جاذب (5/0، 1، 5/2 و 5 گرم در لیتر) بررسی شد. در نهایت، سینتیک جذب و ایزوترمهای تعادلی ماده جاذب مورد بررسی قرار گرفت.
ساکارومایسس سرویسیه غیر فعال در pH برابر با 5، مقدار جاذب زیستی g/L 1 و غلظت اولیه فلز μg/L 100 دارای 49/89 % حذف آرسنیک است. ماکزیمم جذب پس از مدت زمان 60 دقیقه مشاهده گردید. سینتیک جذب از مدل مرتبه دوم با حداکثر 999/0 R2 = پیروی می کند.
نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که با افزایش pH محلول کارآیی جذب آرسنیک کاهش می یابد و pH بهینه در محدوده 5 می باشد. کارایی حذف آرسنیک با افزایش جرم ساکارومایسس سرویسیه تا محدوده 1 گرم در لیتر افزایش و اما با افزایش غلظت اولیه آرسنیک کاهش می یابد. حداکثر جذب در همان 15 دقیقه اول واکنش مشاهده گردید.