تاثیر رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش علایم اختلال شخصیت مرزی

نزدیک به نصف بیماران مبتلا به اختلالهای روانی، دارای اختلال شخصیت هستند. در میان جمعیت دارای اختلالهای شخصیت بالینی، اختلال شخصیت مرزی، شیوع بیشتری دارد. تخریب های پیوسته ای که این اختلال ایجاد می کند، تمام گستره ی زندگی فرد شامل شغل، تحصیل و ازدواج او را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش علایم اختلال شخصیت مرزی بود. بدین منظور، طی یک طرح نیمه تجربی با سری زمانی سه بیمار با تشخیص ابتلا به اختلال شخصیت مرزی، طی 25 جلسه رفتار درمانی دیالکتیک، از نظر نشانه های اختلال شخصیت مرزی مورد ارزیابی قرار گرفتند سپس 2 ماه بعد از اتمام جلسات برای پیگیری نتایج مداخله، از نظر نشانه های اختلال شخصیت مرزی، مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل واریانس یکراهه با اندازه گبری های مکرر نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش علایم اختلال شخصیت مرزی موثر است و این تاثیر، از پایداری لازم تا زمان پیگیری برخوردار است. به نظر می رسد با مداخلات مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیک، بتوان از تخریب های پیوسته ای که این اختلال در تمام گستره ی زندگی فرد از شغل، تحصیل و ازدواج و روابط بین فردی ایجاد می کند، کاست. این یافته ها بر نیاز به مشارکت فعال بیماران در روند تغییر دادن خودشان نقش اصلی روان درمانی و نیاز به یک روان شناس بالینی برای مراقبتهای اولیه به منظور هماهنگ کردن مراقبت از بیمار تاکید دارد.