بررسی فراوانی حضور مارکر ایمونوهیستوشیمی فروپورتین در نمونه های به دست آمده از بافت سرطانی بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با فاکتورهای پروگنوستیک

سرطان پستان شایع ترین بدخیمی در میان زنان است. درمان موفقیت آمیز سرطان پستان وابسته به این موضوع است که بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود. مطالعات محدودی نشان داده اند که فروپورتین در سلول های سرطانی بیماران مبتلا به سرطان پستان کاهش یافته و مهم تر آن که دارای ارزش تشخیصی و پروگنوستیک در سرطان پستان می باشد و ممکن است بتوان از آن به عنوان راهنمایی برای درمان هر یک از بیماران مبتلا به این سرطان استفاده کرد. به همین جهت در مطالعه حاضر سعی کرده ایم بروز فروپورتین در نمونه های سرطانی در بیماران ایرانی مبتلا به سرطان پستان را بررسی و درعین حال به عنوان اهداف فرعی ارتباط احتمالی آن را با فاکتورهای پروگنوستیک موثر در سرطان پستان ارزیابی کنیم.
در این مطالعه که در قالب یک مطالعه مقطعی در سال 1390 در بیمارستان های حضرت رسول و آتیه انجام شده است، بروز فروپورتین در 100 نمونه بافتی با استفاده از آنتی بادی آنتی فروپورتین و با روش ایمونوهیستوشیمی اندازه گیری و درعین حال رابطه بروز فروپورتین با گیرنده استروژن، گیرنده پروژسترون، Her2neu، Ki67index، متاستاز به غدد لنفاوی، گرید تومور، نوع هیستولوژیک سن، سایز و نوع مولکولی آن در نمونه های بلوک های پارافینی بیماران بررسی شد.
میانگین سنی بیماران 3/12±3/53 سال بود. بروز فروپورتین در 28 نمونه (28درصد) مثبت و در 72 نمونه (72درصد) منفی بود. میان فروپورتین مثبت باگیرنده استروژن مثبت، گیرنده پروژسترون مثبت، Her2neu منفی و نوع بازال لایک رابطه معنی داری مشاهده شد. میان بروز فروپورتین با سن، نوع تومور، سایز تومور، گرید تومور، متاستاز به غدد لنفاوی و Ki67index رابطه ای دیده نشد.
فراوانی فروپورتین در بیماران مبتلا به سرطان پستان در نمونه های موردمطالعه در اکثر موارد کاهش یافته و بروز فروپورتین رابطه معنی داری با فاکتورهای پروگنوستیک نظیر استروژن، پروژسترون Her2neu و وضعیت مولکولی بازال لایک دارد. این یافته ها سبب ایجاد این فرضیه می گردد که ممکن است فروپورتین نیز دارای نقش تشخیصی و پروگنوستیک در مبتلایان به سرطان پستان باشد. انجام مطالعات بیشتر در آینده برای قضاوت قطعی ضروری به نظر می رسد.