مطالعه نقش ترمیمی PRP در آسیب شناسی نحوه توزیع سلولی، جمعیت سلولی زنده و رنگ پذیری ماتریکس غضروف مفصلی استخوان ران ناشی از استئوارتریت

استئوارتریت رایج ترین نوع آرترز در جمعیت سالمندان سراسر جهان که ناشی از تخریب مفصل، تشکیل استئوفیت که باعث دردهای مزمن و ناتوانی در فعالیت های جسمانی می شود. از طرفی PRP به دلیل وجود تعداد زیادی فاکتورهای رشد برای ترمیم بافت های آسیب دیده مفصلی موردتوجه قرار گرفته است. در این مطالعه تاثیر PRP خودی برای درمان استئوارتریت تجربی در خرگوش موردبررسی قرار گرفت.
به وسیله بیهوشی عمومی و با قطع لیگامنت ضربدری در مفصل زانوی خرگوش به روش جراحی، خرگوش ها مبتلا به استئوارتریت شدند بعد از 8 هفته عمل جراحی و مبتلا شدن به استئوارتریت، یک دوز 0.5 میلی لیتری PRP در داخل مفصل گروه مورد آزمایش تزریق شد. در گروه کنترل هیچ درمانی صورت نگرفت. پس از نمونه برداری، بررسی ها در هفته های 8 و 12 و 16 به صورت پاتولوژیک انجام گرفت.
بررسی های پاتولوژیک در گروه های کنترل نشان از وجود کمترین سلول زنده و بدترین حالت چینش سلولی و کمترین رنگ پذیری ماتریکس غضروف مفصلی بود که حاکی از ابتلای شدید مفصل به استئوارتریت می باشد درحالی که در گروه های درمانی با PRP هیچ علامتی از استئوارتریت مشاهده نشد.
پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به دلیل خودی بودن و وجود تعداد زیادی از فاکتورهای رشدی و ترمیمی منبع مناسب و قابل اطمینان برای درمان استئوارتریت می تواند باشد.