مقایسه روش های مولکولی در تیپ بندی اپیدمیولوژیک سویه های مقاوم به متی سیلین استافیلوکوکوس اورئوس

در این تحقیق روش های مولکولی موجود جهت تیپ بندی اپیدمیولوژیک استاف اورئوس مقاوم به متی سیلین مانند روش الکتروفورز در ژل با میدان الکتریکی ضربان دار (PFGE)، تیپ بندی بر مبنای توالی یابی لوکوس های چندگانه (MLST)، تیپ بندی بر مبنای توالی یابی ژنی پروتئین A (Spa) Staphylococcus aureus protein A typing، تیپ بندی به روش واحد تکراری مستقیم (dru)Direct repeat unit typing و بررسی تنوع در کاست کروموزومی (SCCmec)Staphylococcal Cassette Chromosome mec از نظر قدرت تمایز مقایسه شده اند.
از 389 ایزوله که قبلا بررسی اپیدمیولوژیکی مولکولی بر روی آن ها انجام شده بود 61 نمونه غیرتکراری انتخاب و تحت تیپ بندی با الکتروفورز در ژل با میدان الکتریکی ضربان دار و تیپ بندی به روش واحد تکراری مستقیم قرار گرفتند. شاخص تمایز سیمپسون جهت تعیین قدرت تمایز هر روش و ضریب اتورگرسیون جهت تعیین قدرت تیپ بندی محاسبه گردید.
61 سوش مورد مطالعه به ترتیب با روش PFGE، MLST، spa، SCCmec و dru به 7، 6، 6، 12 و 19 تیپ تقسیم شدند. ارزیابی قدرت تمایز برای هر روش طبقه بندی با شاخص تنوع سیمپسون روش های dru و PFGEرا به عنوان بیشترین قدرت تمایز تعریف کرد.
با این مطالعه می توان این گونه نتیجه گیری کرد که اگرچه تیپ بندی با روشdru روشی با قدرت تمایز بالا، ارزان و آسان جهت بررسی اپیدمیولوژیک سویه های استاف اورئوس مقاوم به متی سیلین از تیپ 239ST می باشد ولی استفاده از ترکیب این روش ها مثل (dru و PFGE) می تواند نتایج بهتری را جهت ارزیابی عفونت های بیمارستانی ارائه دهد.