ارزیابی ایزوکینتیک گشتاور در مفصل شانه پس از ترمیم عضله سینه ای بزرگ

پیش هدف از انجام این مطالعه، سنجش مقادیر ایزوکینتیک پارگی های ترمیم شده عضله سینه ای بزرگ در مقایسه با سمت آسیب ندیده و تعیین حرکتی از سمت آسیبی بود که بیشتر از همه متاثر شده بود.
نه پارگی عضله سینه ای بزرگ در 9 بیمار بررسی گردید. تمامی بیماران توسط یک جراح جراحی شدند و پس از میانگین مدت زمان 2/4 سال (4-1 سال)، ارزیابی های بالینی، پرسشنامه و دینامومتری ایزوکینتیک به صورت دوطرفه انجام گردید. یک گروه متشکل از 6 بدن ساز آسیب ندیده نیز که توسط دینامومتری ایزوکینتیک ارزیابی شدند، برای بررسی تفاوت ها بین دو اندام سالم، در مطالعه حضور داشتند.
در گروه بیماران تفاوت معنی داری برای میانگین گشتاور خم شدن بین دو سمت آسیب دیده و ندیده مشاهد نشد (p≥0/05) در حرکات باز کردن تفاوت بین دو اندام معنی دار بود (0/034=p)، اما برای حرکات دیگر اختلاف معنی دار مشاهده نشد. براساس تقسیم بندی «کاکوانی»، هیچ یک از بیماران در گروه عالی یا ضعیف قرار نگرفتند. نتایج 6 بیمار خوب و 3 بیمار نسبتا خوب بود. مهم ترین معیاری که باعث شد این 3 بیمار، که سه ماه پس از آسیب جراحی شده بودند، در گروه نسبتا خوب قرار گیرند، نارضایتی از عدم زیبایی بود.
ترمیم جراحی در درمان پارگی عضله سینه ای بزرگ از درمان غیرجراحی مفید تر می باشد و تمرکز بر تمرینات قدرتی خم کردن و باز کردن برای دستیابی به بهترین نتایج لازم است.