بررسی و نقد استدلال های دکارت بر دو گانه انگاری جوهری

بنابر نظریه دوگانه انگاری جوهری، انسان تشکیل یافته از دو جوهر متفاوت نفس یا ذهن غیرفیزیکی و بدن فیزیکی است و آنها تباین ذاتی دارند. مشهورترین شارح و مدافع این نظریه در دوره جدید، رنه دکارت است. وی حیاتی تازه به آن بخشیده و استدلال های پرشماری مانند کاربرد زبان، خلاقیت رفتاری، شک روشمند، ادراک حسی متمایز و تقسیم ناپذیری نفس را به سود آن صورت بندی کرده است. در این مقاله نخست این پنج استدلال را به وضوح تبیین، و سپس نقدهایی را بر آنها مطرح ساخته ایم. به علاوه، به برخی اشکالاتی که دوگانه انگاری جوهری، به صورت عام، با آنها روبه روست نیز اشاره کرده ایم.