بررسی ارزش رجحانی 4 گونه از مراتع نیمه استپی ایران

ارزش رجحانی 4 گونه مرتعی مناطق نیمه استپی ایران شامل Poa bulbosa، Bromus tomentellus،Stachys inflata و Noaea mucronata به روش تجزیه واریانس یک طرفه با پنج تکرار طی سه مرحله رویشی، گلدهی و بذردهی در سه منطقه چشمه انجیر، کرسنک و جاشلوبار از مراتع نیمه استپی کشور مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که ارزش رجحانی گونه های یاد شده بین مناطق مورد بررسی و همچنین بین گونه ها اختلاف معنی داری (p<0.01) داشت، اما بین مراحل مختلف رشد اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. وجود اثرهای متقابل معنی دار در اثرهای متقابل منطقه × گونه، گونه × مرحله رویشی و گونه × مرحله رویشی × منطقه بیانگر وجود تنوع قابل ملاحظه ای در ساختار داده ها بود. مقایسه میانگین گونه ها به روش دانکن (p<0.05) نشان داد که گونه های Poa bulbosa و Bromus tomentellus بیشترین ارزش رجحانی و گونه های Stachys inflata وNoaea mucronata کمترین ارزش رجحانی را داشتند. با مقایسه ارزش رجحانی گونه ها در این سه سایت مشخص شد که گونه Poa bulbosa در سایت چشمه انجیر دارای بیشترین ارزش رجحانی می باشد و کمترین ارزش رجحانی مربوط به گونه Stachys inflata در سایت کرسنک می باشد. دلیل این امر ترکیب گونه ای متفاوت در سایتها و شرایط اقلیمی متفاوت می باشد. به طورکلی نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که تغییرات ارزش رجحانی گونه Poa bulbosa در ماه های مختلف اختلاف محسوسی نداشت.