تهیه نقشه بافت و درصد رطوبت اشباع خاک سطحی با کمک سنجش از دور (مطالعه موردی در اصفهان)

یکی از مشکلات خاکشناسی کشاورزی و منابع طبیعی ایران کمبود اطلاعات اکوسیستمها است که با سیر قهقرایی قابلیتهای آب و خاک و پوشش گیاهی منجر به بیابان زایی می گردد. هدف این مطالعه بررسی امکان تعیین بافت خاک از طریق داده های ماهواره ای به روش مدلسازی رگرسیونی است. تصاویر سنجنده Aster پس از زمین مرجع شدن و تعیین بهترین ترکیب باندی برای تصاویر ترکیب رنگی کاذب FCC (False Color Composite) جهت طبقه بندی نظارت نشده استفاده شد. داده های میدانی با روش نمونه برداری تصادفی طبقه بندی شده انجام شد و پس از مکانیابی با GPS در مجموع تعداد 80 نمونه خاک سطحی تهیه شد و درصد شن، سیلت، رس و رطوبت اشباع هر نمونه تعیین گردید. روی تصاویر پردازشهایی از قبیل آنالیز PCA و تهیه شاخصهای مختلف خاک از ترکیب باندها انجام شد. از روش آماری رگرسیون خطی چندمتغیره اقدام به تولید مدلهایی برای بسط نتایج آزمایش های خاک در نقاط نمونه برداری به کل سطح منطقه مطالعاتی گردید. نقشه های تولیدی در طبقات مورد توجه برای عامل های خاک، مجددا گروه بندی (Reclassified) شدند. از ترکیب سه نقشه درصد شن، سیلت و رس با منطق جبری بولین نقشه بافت خاک در 4 کلاس عمده تهیه شد. با مطابقت نقشه های تولیدی با واقعیات زمینی، جدول دقت تدوین گردید. بالا بودن ضریب کاپا بیانگر توان داده های ماهواره ای در تولید این گونه نقشه های خاکشناسی با دقت زیاد است. این شیوه می تواند در مطالعات بیابان زایی و بیابان زدایی روش کنترلی سریع و مفید باشد.