اثر فراوری دپوکردن در سطوح گوناگون رطوبت و عمق های متفاوت بر سالم سازی بستر جوجه گوشتی
این پژوهش به منظور بررسی اثر روش دپو کردن بر تغییرات دمایی و زنده مانی باکتری های بیماری زای بستر جوجه گوشتی انجام گرفت. بدین منظور کود بستر با سه عمق (30، 60، و 120 سانتی متر) و سه سطح رطوبت (15، 25، و 35 درصد) در قالب طرح کرت های خرد شده به مدت 21 روز دپو گردید. دمای روزانه در اعماق گوناگون بستر جوجه گوشتی دپوشده و دمای محیط آزمایش ثبت گردید. نمونه گیری از دپو در اعماق متفاوت با رسیدن دما به مقدار بیشینه خود، صورت گرفت و کشت و شمارش جمعیت باکتریایی انجام شد. اثر عمق بر دمای دپو بین روزهای 2 تا 13 آزمایش معنی دار بود (05/0P<). سطح رطوبت بیشتر در روزهای 1 تا 4 و 9 تا 21 باعث افزایش دمای دپو شد (05/0P<). اثر متقابل عمق×رطوبت بر دمای دپو معنی دار بود (05/0P<). جمعیت کل باکتریایی در تیمارهای دپوشده (به جز عمق 30 سانتی متر با رطوبت 15 درصد و عمق 120 سانتی متر با رطوبت 25 درصد) در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (05/0P<). میانگین جمعیت کلیفرم ها در عمق 30 سانتی متری با رطوبت 25 درصد، و عمق های 30 و 60 سانتی متر با رطوبت 35 درصد به صفر رسید. در عمق های متفاوت با 35 درصد رطوبت هیچ گونه کلنی از جمعیت اشریشیاکلی مشاهده نشد. میانگین جمعیت سالمونلا در عمق های 30 و 60 با رطوبت 25 و 35 درصد و عمق 120 با رطوبت 35 درصد صفر بود. در مجموع، دپو کردن بستر جوجه گوشتی با 35 درصد رطوبت، با رسیدن حرارت به سطح مناسب طی 9 روز، سبب کاهش جمعیت کل باکتری ها و سایر کلیفرم ها و حذف کامل باکتری های بیماری زای بستر (اشریشیاکلی و سالمونلا) گردید.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.