بررسی ارتباط بین علل ایجاد شکستگی فرورفته جمجمه و ضایعات مغزی همراه

این پژوهش به صورت مقطعی بر روی 382 بیمار دچار شکستگی فرو رفته جمجمه که در طی 5 سال در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان باهنر کرمان بستری شدند، انجام گرفت و بیماران از نظر نوع شکستگی، عامل شکستگی، ضایعات مغزی، علایم بالینی، سطح هوشیاری مورد بررسی قرار گرفتند. 329 نفر (86.1%) شکستگی باز داشتند، در حالی که در 53 نفر (13.9%) شکستگی از نوع بسته بود. 42% از شکستگی های باز و 34% از شکستگی های بسته با پارگی سخت شامه همراه بودند. شایع ترین محل شکستگی ناحیه پیشانی (40%) و نادرترین محل ناحیه حفره خلفی (3%) بود. شایع ترین علت شکستگی فرو رفته جمجمه تصادف با وسایل نقلیه موتوری بود (59.4%)، برخورد اجسام 26.5% و سقوط از بلندی 13.6% از شکستگی ها را تشکیل می دادند. اکثر بیماران (77%) هنگام پذیرش سطح هوشیاری خوب وگلاسکوی 15-13 داشتند و در 247 نفر از بیماران (64.7%) هیچگونه ضایعه همراه وجود نداشت در حالی که 135 نفر (35.3%) دارای یک یا چند ضایعه همراه بودند. کانتوژن (34%) و هماتوم اپیدورال (23.7%) شایع ترین ضایعات همراه بودند. در مقایسه با سایر علل، در مواردی که تصادف با وسائط نقلیه عامل شکستگی بود، بروز ضایعه همراه و علایم بالینی افزایش می یافت. از 382 بیمار، 15 نفر (3.9%) فوت کردند که در 14 نفر (93.3%) از آنها ضایعه همراه وجود داشت.