بررسی ارتباط کهیر مزمن با هلیکوباکترپیلوری

کهیر مزمن بیماری مزمنی است که تاکنون علت و درمان آن در اکثر موارد ناشناخته باقی مانده است. این مطالعه مورد - شاهدی به منظور تعیین ارتباط بین هلیکوباکترپیلوری و کهیر مزمن انجام گرفت. تعداد 95 بیمار مبتلا به کهیر مزمن که علت زمینه ای دیگری نداشتند و به تعداد دو برابر آنان یعنی 190 نفر از افراد سالم پس از مطابقت سن و جنس از نظر ابتلا به هلیکوباکترپیلوری با اندازه گیری IgG اختصاصی مورد بررسی قرار گرفتند. در کل بیماران 68 نفر (71.6 درصد) زن و 27 نفر (28.4 درصد) مرد و در گروه شاهد 136 نفر زن و 54 نفر بودند. میانگین سنی گروه مورد 15.7±32.4 سال و از آن گروه شاهد 14.8±31.9 سال بود که اختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشت. (p>0.05) میانگین مدت ابتلا به کهیر مزمن در بیماران 22.7 ماه بود. از نظر وجود سایر علایم همراه در بیماران، موارد آسم (13.7 درصد)، رینیت آلرژیک (16.8درصد)، آنژیوادم 43.2) درصد) و شکایات گوارشی (62.1 درصد) دیده شد. از نظر میزان آلودگی به هلیکوباکترپیلوری در گروه بیمار 71 نفر (74.6 درصد) و در گروه شاهد 96 نفر (50.5 درصد) دارای سرولوژی مثبت بودند که اختلاف آن معنی داری بود. (p<0.001) همچنین در گروه سنی 50-20 سال در گروه بیمار افزایش معنی داری در میزان ابتلا به هلیکوباکترپیلوری دیده شد (p<0.01) اما مدت ابتلا به کهیر مزمن، وجود آنژیوادم و علایم گوارشی با آلودگی به هلیکوباکترپیلوری ارتباط معنی دار نداشت. (p>0.05) بر اساس این نتایج آلودگی به هلیکوباکترپیلوری در بیماران مبتلا به کهیر مزمن ایدیوپاتیک با فراوانی بیشتری نسبت به افراد سالم دیده می شود که برای تعیین رابطه سبب شناختی آن انجام پژوهش های بنیادی و کارآزمایی درمانی لازم است.