مقایسه روش های Facial Flap با Vein Conduit در ترمیم عصب محیطی آسیب دیده در رت

صدمات اعصاب محیطی از درگیری های شایعی می باشد. اعصاب پس از صدمه قابلیت رشد و ترمیم داشته که ترمیم فوری انتها به انتهای عصب صدمه دیده انتخاب اولین راه ترمیم است اما تنها حدود 50 درصد این فیبرها پس از ترمیم کیفیت مناسب دارد. به همین علت روش های درمانی ترمیم اعصاب محیطی همیشه چالش برانگیز بوده و روش های متفاوتی جهت ترمیم اعصاب ابداع شده که از جمله ترکیب پیوند عصب و تیوب های سیکلونی، استفاده از کانال های بیولوژیک و سنتتیک می باشند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر روش Facial Flap با روش استاندارد می باشد.
طی این مطالعه تجربی 20 رت را انتخاب و در شرایط مساوی غذایی نگهداری و عصب سیاتیک سمت چپ آنها قطع شد و عصب سیاتیک سمت راست به عنوان کنترل استفاده گردید. در گروه اول از روش fascial flap و در گروه دوم از روش vein conduit استفاده و پس از 45 روز نتایج ترمیم عصب از نظر هیستولوژیکی بررسی گردید.
در هر 3 قسمت پروگزیمال، میانی و دیستال عصب، میانگین ترمیم در روش Fascial Flap موثرتر از روش Vein Conduit بود(05/0p<). در روش Fascial Flap ترمیم عصب در هر 3 قسمت، با گروه کنترل که عصب سالم بود تفاوت معنی داری وجود نداشت که بدین معناست که در روش Fascial Flap ترمیم عصب همانند عصب سالم دست نخورده می باشد.
ترمیم اعصاب آسیب دیده به روش Fascial Flap نسبت به روش استاندارد روش موثرتری بوده و می تواند به عنوان یک روش موثر در ترمیم اعصاب آسیب دیده به کار رود.