پیامدهای بحران کم آبی و خشک شدن زاینده رود در مناطق روستایی (مطالعه موردی: جلگه براآن در شرق اصفهان)

افزون بر کمبود منابع و سرمایه، فقر، بیکاری و مهاجرت از دیرباز، کاهش مداوم منابع آب همراه با سوء مدیریت آنها در سال های اخیر، کم آبی را به بحرانی اساسی در پایداری حیات اقتصادی و اجتماعی بسیاری از روستاها در مناطق خشک و نیمه خشک کشور تبدیل نموده است. چنین سوء مدیریت هایی در سال های اخیر در رابطه با تنها منبع آبی حوضه زاینده رود همراه با تشدید و تداوم بی مهری های اقلیمی بحران کم آبی در این حوزه را تا حد خشک شدن زاینده رود و پیامد آن وخامت اوضاع معیشتی و سکونتگاهی جوامع روستایی پایین دست این حوزه بزرگ شدت بخشیده است. مطالعه حاضر به ارزیابی پیامدهای این پدیده در منطقه روستایی براآن در شرق اصفهان پرداخته است. جامعه آماری تحقیق سرپرستان خانوارهای روستایی ساکن در منطقه بوده و داده های لازم بطور میدانی گردآوری شده اند. یافته ها نشان می دهد وجوه اصلی تاثیرات بحران کم آبی در جامعه روستایی مورد مطالعه به ترتیب متوجه ساختار اجتماعی، بنیان ها و فرصت های اقتصادی مرتبط با بخش کشاورزی و ابعاد محیطی در رابطه با مدیریت و کیفیت اراضی زراعی می باشد. خرد و پراکنده بودن اراضی آسیب های محیطی بیشتر و معنی دارتری را متوجه نظام های زراعی و سکونتگاهی منطقه نموده و تغییر در الگوهای بهره برداری از منابع برای سازگاری و تطابق با شرایط کم آبی نیز برای بسیاری از جامعه نمونه و به تبع کل جامعه روستایی مورد مطالعه مقدور نبوده یا تحت تاثیر ویژگی های دموگرافیکی و تولیدی- زراعی آنها بصورت الزامی درک شده در نیامده است.