الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروجینوزای مولد متالوبتالاکتاماز و فاقد متالوبتالاکتاماز در مشهد

متالوبتالاکتامازهای وابسته به روی طیف وسیعی از داروهای بتالاکتام، بخصوص کارباپنم ها را غیر فعال می کنند. یکی از علل مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری سودوموناس آئروجینوزا تولید این آنزیم هاست. هدف از انجام این تحقیق، جداسازی و شناسایی بیوشیمیایی و مولکولی باکتری های سودوموناس آئروجینوزا در مشهد و مقایسه ی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های مولد متالوبتالاکتاماز و فاقد بتالاکتاماز در میان آن ها بود.
در این تحقیق 64 باکتری سودوموناس آئروجینوزا از نمونه های مختلف بیماران بستری در مشهد جدا و شناسایی شدند. شناسایی تاییدی باکتری ها با استفاده از واکنش زنجیره پلیمراز و پرایمر اختصاصی 16S rRNA انجام گرفت. باکتری های مولد متالوبتالاکتاماز با استفاده از دیسک ایمی پنم در مجاورت دیسک حاوی ایمی پنم و EDTA شناسایی شدند و آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی با روش انتشار در آگار متد کربای بایر انجام شد.
از میان 64 باکتری جدا شده، 22 ایزوله (34/38%) مولد متالوبتالاکتاماز بودند که 81/8% آنها مقاوم به ایمی پنم بودند. مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های مروپنم، ایمی پنم، کاربنی سیلین و سفتازیدیم بطور معنی داری در میان باکتری های مولد متالوبتالاکتاماز بیشتر از انواع فاقد متالوبتالاکتاماز بود (p < 0.05).
بررسی حاضر نشان دهنده بالا بودن باکتری های مولد متالوبتالاکتاماز در ناحیه مورد بررسی و افزایش مقاومت به ایمی پنم در میان آن هاست. بنظر می رسد شیوع این باکتری ها در کشورمان رو به افزایش است که این امر ضرورت تدابیر بیشتر برای مدیریت تجویز آنتی بیوتیک و کنترل مقاومت را ایجاب می نماید.