بررسی اثر خردل گوگردی بر روی بقای سلولی و شکست DNA در سلول های فیبروبلاست پوست انسان

خردل گوگردی از عوامل آلکیله کننده تاول زا است که به آسانی با طیف وسیعی از ماکرو مولکول های سلولی مانند DNA، RNA و پروتئین ها واکنش می دهد. در این مطالعه، اثر خردل بر روی بقای سلولی و قطعه قطعه شدن DNA در سلول های فیبروبلاست انسان بررسی شده است.
سلول های فیبروبلاست پوست انسان رده سلولی HF2FF تحت تاثیر غلظت های مختلف خردل (μM 1000-180) قرار گرفت و به مدت 24 ساعت در شرایط استاندارد اینکوبه شد. سپس اثر خردل روی درصد بقای سلولی با استفاده از رنگ آمیزی ویوله ژانسیان و شکست DNA با روش های ژل الکتروفورز آگاروز و واکنش دی فنیل آمین بررسی شد.
بقای سلول هایی که تحت تاثیر غلظت های 180، 300 و 1000 میکرومولار خردل قرار گرفتند به ترتیب 65، 42 و 16 در صد بود. شکست DNA در غلظت های بالاتر خردل (μM 180 >) افزایش و به صورت اسمیر بر روی ژل آگاروز نمایان شد.
اثر خردل گوگردی روی بقای سلولی و شکست DNA وابسته به غلظت است. در غلظت های بالاتر خردل (μM 180>)، آلکیلاسیون DNA منجر به شکست DNA می شود که الگوی قطعات DNA روی ژل آگاروز نشان دهنده مرگ سلولی از نوع نکروز است.