عوامل موثر بر گرایش کارکنان به مشوقهای شغل دوم در بین کارکنان بیمارستان

همواره گرایش کارکنان به شغل دوم در این سیستم های بهداشتی- درمانی موجب تمرکز کمتر بر شغل اصلی و تحلیل نیروی جسمی و روانی آنها و کاهش کیفیت خدماتشان است. با توجه به ارتباط مستقیم کارشان با سلامتی جامعه می بایست مورد توجه جدی قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف شناخت و بررسی عوامل موثر بر گرایش کارکنان شاغل به شغل دوم در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی جیرفت نسبت به مشوق های شغل دوم انجام شده است..

پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه کارکنان بیمارستان اعم از پزشک، پرستار و مسوولین اداری، انتظامی و خدماتی بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی جیرفت می باشد که در طول سال 1390 در کنار حرفه اصلی خود به شغل دوم نیز اشتغال داشته اند و تعداد آنها بالغ بر 223 نفر می باشد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته که به صورت طیف لیکرت تنظیم شده بود استفاده شد. برای سازمان دادن، خلاصه نمودن و تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید، و برای پاسخ دادن به سوالات تحقیق و اعتبار پرسشنامه از روش امار تخلیلی واریماکس استفاده شد.

یافته ها نشان می دهد که چهار عامل کلی گرایش به شغل دوم وجود دارند: سختی کار، عدم منزلت شغلی و اجتماعی، کمبودهای مالی و اقتصادی و مسایل مدیریت و رهبری. بنا به نتایج آزمون فریدمن بیشترین میانگین رتبه مربوط به عدم توجه به شرایط فیزیکی کار در بیمارستان (83/16) است. همچنین بر اساس یافته های پژوهش میزان اثرگذاری مشوق ها بر اساس متغیرهایی چون جنسیت، وضعیت سن، وضعیت تاهل، مقطع تحصیلی، سابقه خدمت با همدیگر متفاوت است.

توجه مدیران سازمان های بهداشتی- درمانی به فاکتورهایی همچون رضایت شغلی، عدالت در پرداخت ها، منزلت شغلی و اجتماعی و عوامل مدیریتی می تواند کارکنان را از گرایش به شغل دوم باز دارد.