بررسی مقایسه ای آسیب های روان شناختی و رفتاری داروهای ضد صرع در بیماران مصروع

بیماران مبتلا به صرع طیف وسیعی از اختلالات نوروپسیکولوژیکی را تجربه می کنند، از جمله این اختلالات می توان به نقص در حافظه، توجه و پردازش اطلاعات اشاره کرد. بهمین منظور این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه عملکردهای روان شناختی و رفتاری بیماران مبتلا به صرع، با توجه به رژیم دارویی آنان انجام شد.
جامعه آماری این مطالعه علی- مقایسه ای پس رویدادی شامل کلیه بیماران صرعی مبتلا به نوع گراندمال ایدیوپاتیک مراجعه کننده به درمانگاه های نورولوژی شهرستان همدان در سال 1391 بود. 90 بیمار مبتلا در 3 گروه دارویی 30 نفری مصرف کننده والپروات سدیم، کاربامازپین و ترکیب لاموتریژین (با مصرف کاربامازپین یا والپروات سدیم) قرار گرفتند و30 نفر از افراد بهنجار با دامنه سنی 15 تا 55 سال نیز به عنوان گروه شاهد(بهنجار) تعیین شدند. هر 4 گروه آزمودنی توسط آزمون های عملکرد پیوسته و جمع زدن اعداد متوالی به صورت شنیداری مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون های تعقیبی شفه و تم هین و با نرم افزارSPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد که میانگین نمرات جمع اعداد متوالی به صورت شنیداری در 2 ثانیه و 3 ثانیه، در گروه بهنجار به طور معنی داری بالاتر از گروه های مصروع بود (P=0.01) اما بین گروه های مصرف کننده والپروات، کاربامازپین و گروه ترکیبی لاموتریژین (کاربامازپین یا والپروات) تفاوت معنی داری از این نظر وجود نداشت. در آزمون عملکرد پیوسته در مقیاس های خطای پاسخ، نتیجه معکوس و در پاسخ صحیح نتایج به دست آمده قبلی تایید شد. در مقیاس پاسخ حذف، در داروی های ترکیبی لاموتریژین و گروه بهنجار نتایج مشابهی به دست آمد که از گروه دارویی کاربامازپین و والپروات جدا شدند. در مقیاس مدت زمان واکنش، نمرات بیماران مصرف کننده کاربامازپین به طور معنی داری از گروه بهنجار بالاتربود (P=0.01) لیکن بین دیگر گروه ها تفاوت معنی داری از نظر مدت زمان واکنش مشاهده نگردید.
نتیجه نهایی: داروهای ضد تشنج کاربامازپین، والپروات، و ترکیب لاموتریژین توام با والپروات یا کاربامازپین بر روی عملکردهای شناختی و رفتاری بیماران مبتلا به صرع تاثیر می گذارد.