مشکلات احتمالی استخراج استئوبلاست های دهانی جدا شده از پریوست و استخوان آلوئول در سگ

ضایعات استخوان فکی، مشکلات زیادی را در جراحی های فک و صورت ایجاد کرده است. برای غلبه بر مشکلات پیوند استخوان خودی، مهندسی بافت از سلول های فرد همراه با داربستهای صناعی استفاده می کند. هدف این مطالعه بررسی مشکلات احتمالی استخراج استئوبلاستها از پریوست فکی و استخوان آلوئول و مقایسه کمی آن در صورت استخراج بود.
قطعات استخوان و پریوست از 4 سگ ابتدا از ناحیه استخوان بین دندانی و رترومولر تهیه شدند که به دلیل عدم رشد سلولی در نمونه گیری مجدد استخوان از ریج بی دندانی و پریوست از استخوان باکال فک پایین تهیه شد. به علت عدم استخراج سلول در مرحله بعد از ناحیه باکالی دندانهای پرمولر فک بالا نمونه ها جدا شده و در محیط کشت اختصاصی قرار گرفتند. با این روش نمونه برداری پس از دو هفته که سلول های پریوست تقریبا 80 درصد کف پلیت را پر کردند پاساژ داده شدند.
با وجود رشد خوب سلول های نمونه پریوست هر 4 سگ در P0 با گذشت 1 هفته از پاساژ اول رشد سلول ها متوقف و سلول ها به مرور دچار پیری شدند.
مشکل اساسی در رابطه با کشت سلولی، پیر شدن یا de-differentiation آنهاست که در نتیجه آن سلول ها توانایی خود را برای تکثیر از دست می-دهند. از عوامل احتمالی عدم موفقیت در کشت سلولی، آسیب حرارتی سلول ها، آلودگی محیط کشت با سلول های فیبروبلاست، عدم هماهنگی محتویات محیط کشت با نیازهای تغذیه ای سلول، آسیب ناشی از آنزیم های مورد استفاده جهت پاساژ سلول ها و سن بالای دهنده ها را می توان عنوان کرد.