بررسی اثر نانوکورکومین در مهار نرخ رشد و چسبندگی به ماتریکس خارج سلولی در سلول سرطانی رده sw480

چسبندگی به بافت هدف تهاجم، از ضروریات اصلی فرایند تهاجم و بدخیم شدن توده سرطانی می باشد. امروزه توانایی ممانعت کردن از تهاجم سلول های توموری یک راه درمان بیماران سرطانی بدخیم است؛ از میان داروهای مختلف گیاهی، کورکومین به عنوان یک داروی ضد سرطانی، سال هاست مورد توجه محققان می باشد؛ با این حال عدم حلالیت این ترکیب باعث کاهش دسترسی زیستی این ماده شده است؛ اگرچه تا کنون حامل های مختلف برای حمل کورکومین ارائه شده است ولی گزارشات اندکی در مورد کارایی بالای آن ها در حل این مشکل ارائه شده است. در این مطالعه از کورکومین سوار شده بر حاملی از نانوپارتیکل با فرمولاسیون جدید و بومی، برای بررسی اثرات آن بر میزان رشد و چسبندگی سلولی رده سلولSW480 سرطان کولون استفاده شد.
در این مطالعه جهت تولید نانوکورکومین از کورکومین خالص به همراه نانو ذره نسلO-400، ساخته شده با دانش بومی، جهت بررسی اثرات این داروی ترکیبی روی میزان رشد و بقای سلولی و بهدست آوردن میزان غلظت حد واسط دارویی، از آزمونMTT و جهت بررسی اثرات آن روی میزان چسبندگی سلولی از آزمون استانداردAdhesion Assay استفاده شد.
در طی این تحقیق، در تیمار سلول هایSW480 با غلظت های (15-0) میکرومولار از نانوکورکومین، به طور معناداری میزان رشد و بقا سلولی و چسبندگی سلولی کاهش یافت. و میزانIC50 یا میزان غلظت حد واسط دارویی در تیمار نانوکورکومین در زمانهای 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 15/86، 11/57 و 7/64 میکرومولار حاصل شد.
نتیجهگیری: در نتیجه داروی ترکیبی نانوکورکومین، که در آزمایشات پیشین، کارایی بسیار زیادی در مهار رشد توده های سرطانی از خود نشان داده است، گزینه بسیار مناسبی برای ادامه تحقیقات می باشد و بنابراین می توان امیدوار بود که پس از مطالعات بیشتر، به عنوان یک عامل پیشگیری کنندهی سرطان در آینده بهکار رود.