سنجش سطح ادراری اینترلوکین 8 به عنوان یک روش غیر تهاجمی جهت غربالگری ریفلاکس وزیکویورترال در بیماران بعد از بهبود پیلونفریت حاد

برگشت ادرار از مثانه به حالب (VUR) Vesicoureteral Reflex)) از یافته های شایع در کودکان مبتلا به پیلونفریت است که می تواند باعث آسیب کلیوی شود. تشخیص ریفلاکس نیازمند تصویربرداری به روش تهاجمی می باشد. استفاده از روش های غیر تهاجمی برای تشخیص VUR مانند سنجش سطح اینترلوکین 8 ادراری می تواند روش جایگزین مناسبی باشد.
در این مطالعه مقطعی، 80 کودک با سابقه ی پیلونفریت که حداقل 1 ماه از درمان آن ها گذشته بود، مورد بررسی قرارگرفتند و بر اساس (VCUG) Voiding Cystourethrogram به دو گروه الف)40 بیمار مبتلا به ریفلاکس ادراری به عنوان مورد و گروه ب)40 کودک بدون ریفلاکس ادراری با کشت ادراری منفی به عنوان گروه کنترل تقسیم شدند. سطح ادراری IL8 و کراتینین در این دو گروه سنجیده و از آزمون T و نرم افزار spss جهت تحلیل آماری استفاده شد.
از 80 کودک مورد مطالعه 12 نفر پسر (15%) و 68 نفر دختر (85%) بودند. میانگین سنی کل بیماران 5/32 ماه بود. از 40 بیمار مبتلا به VUR، 22 نفر (55%) ریفلاکس یک طرفه داشتند. نسبت IL8 به کراتینین ادراری در گروه مبتلا به ریفلاکس 60/7 ± 9/4 پیکوگرم به ازای هر میکرومول و در گروه غیر مبتلا به ریفلاکس 46/9 ± 2/5 پیکوگرم به ازای هر میکرومول با (894/0 p=) گزارش شد که نشان دهنده ی عدم ارتباط معنی دار بین دو گروه بود. تفاوتی در سطح ادراری اینترلوکین 8 در درجات مختلف ریفلاکس و موارد یکطرفه با دو طرفه VUR مشاهده نشد. اینترلوکین8 ادراری شاخص مناسبی جهت غربالگری و تشخیص و پیگیری بیماران مبتلا به ریفلاکس ادراری نیست. همچنین در تعیین شدت VUR نیز کمک کننده نیست.