ارزیابی آسیب پذیریبخش مرکزی کلان شهرهای ایران در برابر بحران زلزله با استفاده از مدل IHWP

یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای جهان با آن دست به گریبانند، سوانح طبیعی است. ضرورت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر سوانح طبیعی از جمله زلزله، به عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی، شهری و طراحی شهری محسوب می گردد. لذا، اولین گام، شناسایی میزان آسیب پذیری مناطق شهری در برابر زلزله می باشد. از این رو، این پژوهش با هدف شناسایی قطعات آسیب پذیر منطقه 3 شهر اصفهان در برابر زلزله و در راستای مدیریت بحران انجام شده است.دراین پژوهش7 شاخص «دسترسی به مراکز درمانی، درجه محصوریت فضا، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیتی، کاربری زمین، عمر ابنیه و کیفیت ابنی هانتخاب شده و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی معکوس(IHWP) و ترکیب نقشه های مربوط به شاخص های ذکر شده در محیط GIS، آسیب پذیری منطقه 3 در مقابل زلزله مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج این پژوهش نشان می دهد که بیش از 55 درصد قطعات منطقه 3 شهر اصفهان در برابر زلزله از وضعیت آسیب پذیری زیاد و خیلی زیاد برخوردارند. همچنین از دیگر نتایج پژوهش این است که قطعات با تراکم ساختمانی و جمعیتی کمتر، دارای آسیب پذیری کمتر و قطعات دارای درجه محصوریت بالا و تراکم های ساختمانی و جمعیتی بالا دارای بیشترین آسیب پذیری بوده اند و در بین نواحی، ناحیه 8 بهترین و ناحیه 9 دارای بدترین وضعیت می باشد.