بررسی اثر عصاره هیدرواتانولی زنجبیل (Zingiber officinale Rosc.) بر بی دردی ناشی از هیوسین در موش های صحرایی نر

اخیرا توجه زیادی به تداخل بین داروهای صناعی و عصاره های گیاهی در ایجاد پاسخ های فارماکولوژیک شده است. به عنوان مثال، ترکیب عصاره های گیاهی با داروهای معمول ضد دردی با افزایش اثر ضد دردی، امکان استفاده از حداقل دوز و عوارض جانبی را فراهم می کند.
در این مطالعه اثرات تجویز عصاره زنجبیل، مورفین، هیوسین و ترکیب زنجبیل و هیوسین بر کنترل درد در موش های صحرایی بررسی شد.
موش ها به صورت تصادفی به ده گروه شش تایی تقسیم بندی شدند. هیوسین (10 و 5، 1، 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم) و مورفین (5/2 میلی گرم بر کیلوگرم)، به صورت داخل صفاقی تزریق شد. یک ساعت قبل از تجویز هیوسین، عصاره (200 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت گاواژ به حیوانات تجویز شد. 30 دقیقه پس از آخرین تیمار، موش ها مورد آزمون tail - flick قرار گرفته و نتایج به دست آمده ثبت شد.
تجویز هیوسین با دوزهای 10 و 5، 1 میلی گرم بر کیلوگرم و مورفین (5/2 میلی گرم بر کیلوگرم)، به صورت معنی داری اثرات ضد دردی در آزمون پس کشیدن دم ایجاد نمود (001/0 p<، 05/0 p<، 01/0 p<، 001/0 p<). ترکیب عصاره زنجبیل و هیوسین (5/0 میلی گرم بر کیلوگرم) بی دردی بیشتری نسبت به گروه های تنها دریافت کننده عصاره و یا هیوسین ایجاد نمود.
از آنجایی که هیوسین به عنوان یک داروی ضد درد از گروه داروهای آنتی کولینرژیک دارای عوارض جانبی می باشد، همراه کردن عصاره زنجبیل با هیوسین می تواند با کم کردن دوز و عوارض جانبی هیوسین، اثرات درمانی ضد دردی ایجاد کند.