بررسی رابطه بین برتری طرفی و عملکرد ارتباطی با سن دانش آموزان مبتلا به اتیسم

نقایص زبانی و ارتباطی، همچنین مشکلاتی در برتری طرفی اندام ها، در اختلال اتیسم می تواند با سن افراد اتیستیک مرتبط باشند. هدف این پژوهش بررسی برتری طرفی اندام ها و عملکردارتباطی در دانش آموزان مبتلا به اتیسم در ارتباط با سن آنها می باشد.
این پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی مقایسه ای است و 40 دانش آموز مبتلا به اتیسم با میانگین سنی ده سال و 8 ماه (انحراف استاندارد2سال و 5ماه) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه ی ارزیابی عملکردارتباطی و چک لیست مشاهده ای ارزیابی برتری طرفی اندام ها برای گردآوری اطلاعات استفاده گردید و افراد مورد مطالعه در دو گروه یک سو توان و دو سوتوان و همچنین از نظر سنی در دو گروه کمتر از 13 سال و 13سال و بیشتر قرار گرفتند.
جهت بررسی فرضیه ها از آزمون فریدمنK2 و آزمون تی استفاده شد مقایسه دانش آموزان اتیستیک در دو گروه سنی کمتر و بیشتر از 13 سال نشان داد، در گروه سنی 13سال و بالای آن گرایش به یک سوتوانی در دو اندام دست و گوش بیشتر است (p<0.05) ولی در دو اندام پا و چشم تفاوت معنا داری مشاهده نگردید (p>0.05). داشتن عملکرد ارتباطی بهتر در گروه سنی 13سال و بالای آن، مشهود است ((p<0.05.
بر مبنای نتایج پژوهش، می توان اقدامات توان بخشی درتثبیت برتری طرفی اندام ها به ویژه در سنین پایین تر را در جهت ایجاد زمینه لازم برای بهبود قابلیت های زبانی و ایفای نقش ارتباطی بهترمورد توجه قرار داد.