مروری بر مدل های پرکاری تیروئیدی در موش و موش صحرایی

از آنجا که پژوهش گران قادر نیستند از انسان به عنوان مدل تحقیقاتی برای پژوهش روی بیماری های مختلف استفاده نمایند، به علت تشابه سیستم های عملکردی برخی از حیوانات مانند موش و موش صحرایی با انسان، این حیوانات مدل های خوبی برای بررسی های علمی می باشند. غده ی تیروئید نقش محوری در تکامل و رشد تمام بافت-ها و اندام ها دارد که می تواند دستخوش تغییراتی مانند پرکاری گردد. ایجاد مدل های پرکاری تیروئیدی به علت اهمیت فوق العاده ی این بیماری در انسان بسیار مهم می باشد. هدف پژوهش حاضر، مرور انواع مدل های بیماری پرکاری تیروئیدی در موش و موش صحرایی بود.
برای انجام پژوهش حاضر مقاله های مرتبط موجود در نمایه PubMed از سال 1975 تا 2014 مورد بررسی قرار گرفتند.
ایجاد مدل های پرکاری تیروئیدی به روش های مختلف مانند استفاده از داروهای تیروئیدی (T3 و T4) به صورت تزریقی، خوراکی و رژیم غذایی با دوزهای دارویی متفاوت، و نیز تغییرات ژنتیکی مختلف روی موش ها مانند استفاده از موش های تراریخته به وجود می آیند.
مطالعه ی مدل های حیوانی پرکاری تیروئیدی می توانند در راستای درمان و شناخت بیشتر سازوکارهای مولکولی بیماری به کار روند. از میان روش های القای پرکاری تیروئیدی استفاده از روش های القای دارویی به علت با صرفه بودن، کم هزینه بودن و در دسترس بودن بیشتر از روش های القای ژنتیکی می باشند.