بررسی باقیمانده های آنتی بیوتیکی تتراسایکلین و اکسی تتراسایکلین در عسل های تولیدی برخی کندوهای عسل استان خوزستان با استفاده از روش HPLC

تتراسایکلین ها در درمان بیماری لوک آمریکایی و اروپایی در زنبوران عسل به فراوانی مورد استفاده قرار می گیرند. عدم توجه زنبورداران به توصیه های دامپزشکی در خصوص میزان و زمان مصرف دارو سبب افزایش بیش از حد مجاز باقی مانده ها، در عسل می گردد. با توجه به عوارض حاصل از این باقی مانده ها، نظیر مقاومت دارویی، ازدیاد حساسیت در مصرف کنندگان و...، در مطالعه ی حاضر باقی مانده دو داروی تتراسایکلین و اکسی تتراسایکلین در برخی نمونه های عسل مصرفی در خوزستان به روش HPLC بررسی گردید. تعداد 60 نمونه عسل از زنبورستان های استان خوزستان جمع آوری و مراحل آماده سازی جهت جستجوی باقی مانده داروهای تتراسایکلین و اکسی تتراسایکلین صورت گرفت. بدین منظور 5 گرم عسل را جهت استخراج در 25 میلی لیتر بافر مک ایوان حل کرده و کاملا هموژن نموده و از صافی عبور داده و پس از کالیبره کردن دستگاه HPLC، مقدار 20 میکرولیتر از آن به دستگاه تزریق شد. سپس میزان باقی مانده داروهای مورد مطالعه، در عسل، تعیین شد. این بررسی نشان داد که 14 (33/23 درصد) نمونه ی عسل فاقد هر دو باقی مانده تتراسایکلین و اکسی تتراسایکلین بود حال آن که 31 (66/51 درصد) نمونه دارای هر دو نوع باقی مانده بود. میانگین و خطای معیار باقی مانده ی دارویی تتراسایکلین و اکسی تتراسایکلین در نمونه ی عسل های حاوی باقی مانده آنتی بیوتیکی به ترتیب 38/31±23/119 و 02/37±636/167 میکروگرم بر کیلوگرم بود و در مجموع 46 (67/76 درصد) نمونه از مجموع 60 نمونه ی عسل مورد بررسی در مطالعه ی حاضر، از نظر باقی مانده آنتی بیوتیکی، مثبت بوده و اختلاف معنی داری با مقدار صفر اعلام شده از سوی اتحادیه ی اروپا، کدکس الیمانتاریوس و نیز سازمان غذا و دارو داشتند (05/0P≤).