بررسی میزان تاثیر برنامه ی آموزش خلاقیت بر افزایش خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی

هدف پژوهش حاضر، مطالعه ی میزان تاثیر برنامه ی آموزش خلاقیت بر خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی در سال تحصیلی 90- 91 است. در این راستا به روش نمونه برداری تصادفی، چهارصدوهشتادوهفت نفر از بین دانشجویان دانشگاه برای بررسی میزان خلاقیت انتخاب شدند و پرسشنامه ی خلاقیت تورنس به عنوان ابزار سنجش خلاقیت بر روی آن ها اجرا شد. در مرحله ی بعد، برای تعیین تاثیر مداخله ی آموزشی، گروه آزمایش (26 =n) و شاهد (26 =n) به طور تصادفی از حجم نمونه ی چهارصدوهشتادوهفت نفری انتخاب شدند؛ بدین صورت که نمره ی کلی آزمودنی هایی که در پرسشنامه ی خلاقیت پایین تر بود، از حیث نمره ی کلی خلاقیت، میانگین، انحراف معیار، سن، پایه ی تحصیلی، و رسته همتاسازی شدند و گروه آزمایش، تحت تاثیر برنامه ی آموزش (کاربندی) قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که کاربندی آموزشی تاثیر معناداری در افزایش خلاقیت گروه آزمایش دارد. همچنین مشخص شد نمرهی کلی خلاقیت گروه شاهد که تحت تاثیر کاربندی آموزشی نبودند در پسآزمون تغییری نسبت به دورهی پیشآزمون نداشته است. در این پژوهش، مشخص شد که از نظر آماری بین متغیرهای تحصیلات پدر و مادر، شغل پدر و مادر، مدرک تحصیلی، پایهی تحصیلی، رسته های خدمتی با سطوح خلاقیت ارتباط معناداری وجود ندارد. سرانجام مشخص شد که بین پیشرفت تحصیلی و خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی رابطه ی معناداری هست.