اثرات عصاره آبی گلرنگ بر دستگاه تناسلی موش ماده

گلرنگ از جمله داروهای گیاهی است که بسیاری از پژوهش ها بر استفاده از آن برای برطرف کردن مشکلات قاعدگی و بیماری های دستگاه گردش خون تکیه دارند. گل های این گیاه از دیرباز بعنوان داروی محرک جنسی استفاده شده است. شواهدی نیز مبنی بر کاربرد آن در درمان ناتوانی های جنسی و نازایی وجود دارد.
با توجه به اثرات این گیاه روی ناباروری این مطالعه طراحی تا نقش عصاره آبی گلرنگ بر ساختار هیستومورفومتری دستگاه تناسلی موش ماده مورد بررسی قرار گیرد.
30 عدد موش ماده از نژاد (balb/c) به صورت تصادفی در 3 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول عصاره گلرنگ به مدت 45 روز متوالی با دوز mg/kg 40 به صورت دهانی (گاواژ) خورانده شد. در گروه دوم عصاره گلرنگ با دوز mg/kg 80 به مدت 45 روز به صورت دهانی خورانده شد. موش های گروه سوم (گروه شاهد) به همان مقدار، زمان و روش گروه های تجربی، آب دریافت کردند. نتایج حاصل از مطالعه با برنامه های آماری ANOVA و Tukeys test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که استفاده طولانی مدت از عصاره ی گلرنگ، به طور معنی داری سبب افزایش وزن تخمدان ها در گروه های تجربی (گروه اول: 04/0±8/0، گروه دوم: 07/0±1/1) نسبت به گروه شاهد (06/0±4/0) می شود. مطالعات هیستومورفومتری نشان داد که عصاره گلرنگ به طور معنی داری سبب افزایش تعداد و قطر فولیکول های ثانویه (گروه اول: 57/±3 و 66/0±9، گروه دوم: 25/±25/3 و 3/0±08/9)، بالغ (گروه اول: 17/±1/1 و 54./±66/7، گروه دوم: 13/±2/1 و 75/0±8) و جسم زرد (گروه اول: 75/±75/4 و 29/0±27/5، گروه دوم: 47/±75/4 و31/0±4/5) و کاهش تعداد فولیکول های تحلیل یافته (گروه اول: 28/±5/2، گروه دوم: 62/±25/2) می شود. قطر لایه گرانولوزا (گروه اول: 3/0± 58/4، گروه دوم: 3/0± 25/3) و کومولوس اووفروس (گروه اول: 18/0±5/2، گروه دوم: 15/0±58/2) نیز در گروه های مورد مطالعه در مقایسه با گروه شاهد (33/0± 66/4 و 15/0±87/1) به طور معنی داری تغییر یافت. عصاره ی گلرنگ تاثیر قابل توجهی بر ساختار هیستومورفومتری رحم نداشت.
نتیجه گیری نهایی: می توان نتیجه گرفت که عصاره آبی گلرنگ بیشتر بر تخمدان ها در مقایسه با رحم موثر بوده و ممکن است اثرات مثبتی بر باروری در موش های ماده داشته باشد.