عوامل موثر بر یادگیری در قرن بیست و یکم از دیدگاه دانشجویان شرکت کننده در مدارس تابستانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

هدف از فرآیند آموزش یادگیری و تغییر رفتار است که در قرن 21 به دلیل تغییرات سریع و همه جانبه در علوم به خصوص در فن آوری اطلاعات متحول شده است. شیوه های سنتی آموزش دیگر پاسخگوی انتظارات یادگیرندگان نیست و تغییرات جدید در برنامه های آموزشی را طلب می کند. این مطالعه با هدف از انجام آن بررسی نظرات دانشجویان پیرامون اهمیت عوامل موثر بر یادگیری در قرن بیست و یکم انجام شد.
در این پژوهش توصیفی، 150 نفر از دانشجویان شرکت کننده در مدارس تابستانی در شیراز مشارکت داشتند. بدین منظور از پرسشنامه ای محقق ساخته مشتمل بر 30 سوال در مورد عوامل تاثیرگذار بر یادگیری در سه حیطه کلی: محیط و تسهیلات آموزشی، دانشجویان و اساتید استفاده شد. پرسشنامه ها از دو طریق حضوری و پست اکترونیکی برای تمامی شرکت کنندگان ارسال شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS 19 و روش های آمار توصیفی مانند فراوانی و درصد، میانگین، انحراف معیار و آزمون های t-test، آنالیز واریانس و همبستگی پیرسون استفاده شد.
نتایج بدست آمده نشان می دهند که حیطه عوامل مربوط به دانشجویان با میانگین (42/0±97/3)، بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده است. یافته های حاصل، نشانگر آن است که شش عامل: استفاده از کامپیوتر در آموزش، گسترش یادگیری مجازی، استفاده از تلفن همراه در ارتباطات، احساس لذت از محیط های یادگیری الکترونیک، ااکید یادگیری بر ایجاد نگرش، نقش تسهیل گری اساتید در آموزش بیشترین تاثیر را بر یادگیری در قرن 21 داشته اند.
به نظر می رسد که به طور کلی نگاه دانشجویان به یادگیری در قرن حاضر از لحاظ فلسفی بر دیدگاه ساختن گرایی و مشارکتی که در آن فراگیران نقش مهم تری نسبت به آموزش سنتی دارند، بیشتر نزدیک است. این طرز تلقی می تواند رویکردهای جدید تدریس و آموزش را مورد حمایت قرار دهد و در ایجاد تحول، تکمیل و توسعه روش های تدریس نقش شگرفی داشته باشد.