اثر روش های سخت کنندگی با انواع متفاوت تابش نور بر ریزنشت و درجه تبدیل ترمیم های کامپوزیتی

بیان مساله: اخیرا محققان روش هایی را برای کاهش انقباض پلیمریزاسیون ترمیم های کامپوزیتی ارایه نموده اند و مدعی هستند با قدرتهای بالاتر انرژی دستگاه های لایت کیور و تغییر الگوی تابش اشعه خواص مکانیکی ترمیم و بهبود می یابد و در عین حال ریزنشت آن نیز کاهش می یابد.
این مطالعه با هدف بررسی اثر دو روش سخت کنندگی Sotf -Start و Pulse-Delay بر میزان ریزنشت و درجه تبدیل ترمیم های کامپوزیتی انجام شد.
به منظرو بررسی ریزنشت از روش نفوذ در حفره های کلاس 5، در 30 دندان مولر کشیده شده انسان استفاده گردید و سخت نمودن ترمیم های کامپوزیتی به سه روش Pulse-Delay، Soft-Start، Conventional انجام شد. برای ارزیابی درجه تبدیل در این سه گروه از روش طیف سنجی FTIR بلافاصله پس از سخت شدن نمونه ها استفاده گردید؛ مقایسه گروه ها با استفاده از آزمونهای آماری Mann-Whitney، Kruskal-Wallis انجام گردید.
میزان ریزنشت در سه گروه در عاج و مینا تفاوت معنی داری نداشت. میزان در دیواره های اکلوزالی و ژنژیوالی در گروه های (p=0.001) Pluse-Delay و(p=0.28) Soft-Start دارای اختلاف معنی داربود.به نحوی که ریزنشت در دیواره ژنژیوالی بیشتر از اکلوزالی بدست آمده،اما در گروهCOnventional این اختلاف معنی دار نبود؛ میزان درجه تبدیل نیز در سه گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (P=0.909).
روش سخت نمودن Soft-Start و Pluse-Delay با شدت نور آغازگر کم، تطابق لبه ای ترمیم های کامپوزیتی را در حفرهای کلاس 5 بهبود نمی بخشد، اما درجه پلیمریزسیون نیز در روش های مذکور کاهش نمی یابد.