اعتباریابی و ساختار عاملی آزمون حل خلاق مسئله باسادر

حل خلاق مسئله با کارهای والاس از سال 1926 شروع شد، اما یکی از معتبرترین مدل های حل خلاق مسئله در حال حاضر، متعلق به میم باسادر است.
هدف از این تحقیق بررسی اعتبارسنجی و ساختار عاملی پرسش نامه 16 گویه ای حل خلاق مسئله باسادر است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر حاصل یک طرح مطالعاتی توصیفی- زمینه یابی است. جامعه آماری این پژوهش را همه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز فسا (حدود 3000 نفر) تشکیل دادند.
پایایی آزمون به روش آزمون- بازآزمایی (r = 0/762) و آلفای کرونباخ (884/ 0) نشان داد که این آزمون از روایی قابل قبولی برخوردار است. نتایج آلفای کرونباخ به شرط حذف هر گویه نیز نشان داد که لزومی به حذف هیچ گویه ای نیست. همبستگی این آزمون با آزمون خلاقیت تورنس، با خرده مقیاس های انعطاف پذیری (p <0/01 & r = 0/603)، سیالی (p <0/01 & r = 0/596) و ابتکار (p <0/01 & r = 0/464) نشان از قابل قبول بودن روایی همزمان آزمون حل خلاق مسئله باسادر دارد. نتایج تحلیل عاملی نیز نشان داد که 5 عامل با مقدار ویژه بالاتر از یک توانسته اند 049/ 71 درصد از واریانس گویه ها را تبیین کنند. همچنین ماتریس چرخش یافته داده ها نیز نشان داد که همه سوالات موثرند و نیازی به حذف هیچ یک از سوالات پرسش نامه نیست. نتایج تحلیل عامل تاییدی نیز نشان داد که نسبت کای اسکوئر به درجه آزادی، شاخص برازش افزایش (CFI) و ریشه دوم میانگین مربعات باقیمانده (RMSEA) قابل قبول است.
آزمون 16 گویه ای باسادر ابزاری معتبر برای سنجش خل خلاق مسئله است.