مقایسه ی شیوع استئوپروز در زنان یائسه ی مبتلا و غیر مبتلا به دیابت شیرین نوع 2

مروری بر متون موجود حاکی از وجود یافته های مختلف و گاه متناقض در مورد ارتباط بین استئوپورز و دیابت شیرین در زنان یائسه می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط بین استئوپورز و دیابت نوع 2 در زنان پس از یائسگی اجرا گردید.
مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی مقطعی بود که 200 زن یائسه ی مبتلا به دیابت با سن بالای 60 سال، با 400 زن یائسه ی غیر مبتلا به دیابت از نظر دانسیته ی استخوانی بر اساس T score در نواحی ستون فقرات کمری از (4L-2L) و سر استخوان فمور به روش دگزا (DXA یا Dual-energy X-ray absorptiometry) انجام شد و داده ها با هم مقایسه شدند. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 18 و آزمون های 2χ، Fisher''s exact و t استفاده گردید. در این مطالعه، 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
متوسط سنی بیماران مبتلا به دیابت 78/5 ± 91/66 سال در برابر 80/4 ± 23/65 زنان سالم و شاخص توده ی بدنی به ترتیب 42/4 ± 65/31 در برابر 06/4 ± 94/28 بود. T score توتال ستون فقرات کمری 27/1 ± 16/2- در برابر 08/1 ± 10/2-، (060/0 = P) و T score گردن فمور 96/0 ± 09/1- در برابر 00/1 ± 72/0-، بود (001/0 > P). میزان از دست رفتن توده ی استخوانی به صورت معنی داری در زنان مبتلا به دیابت یائسه بیشتر بود. همچنین از دست رفتن توده ی استخوانی در بیمارانی که 7 ≤ C1HbA (Glycated hemoglobin) داشتند، بیشتر از افراد با 7 > C1HbA بود (006/0 = P).
نتایج این مطالعه بیماری دیابت نوع 2 را به عنوان یکی از عوامل خطر شیوع از دست رفتن استخوان در زنان یائسه معرفی نمود. از این رو، کنترل این عامل خطر می تواند به عنوان یک مداخله ی مهم در پیشگیری از ابتلا به استئوپورز مطرح باشد.