بررسی سطح سرمی مس و روی قبل و بعد از درمان در بیماران مبتلا به تب مالت و مقایسه آن با افراد سالم

تب مالت یک بیماری مشترک بین انسان و دام می باشد. متابولیسم عناصر کمیاب مثل روی و مس می توانند در پاسخ سیستم ایمنی تاثیرگذار باشند و مکانیسم های ایمونوشیمیایی میزبان را بر علیه این ارگانیسم فعال نمایند. بر این اساس این مطالعه با هدف بررسی تغییرات سطح سرمی مس و روی قبل و بعد از درمان در بیماران بروسلوز و مقایسه آن با افراد سالم انجام شد.
این مطالعه مورد شاهدی با همسان سازی انفرادی (Individual matched case-control) بر روی 26 بیمار مبتلا به تب مالت مراجعه کننده به بیمارستان فرشچیان و 26 نفر گروه کنترل انجام شد. از تمام افراد مورد مطالعه در ابتدا و همچنین از بیماران در پایان درمان نمونه خون گرفته شد و سپس نمونه ها با Deionized Water رقیق شده و توسط دستگاه اتوماتیک اسپکتوفتومتر سطح پلاسمایی مس و روی اندازه گیری شد.
در این بررسی 26 بیمار که 13 زن و 13 مرد مورد مطالعه قرار گرفتند که از نظر جنسی و سنی با گروه کنترل اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین غلظت سرمی مس در افراد بیمار قبل و بعد از درمان به ترتیب μg/dl31/100 و μg/dl81/92 بود(495/0=p). همچنین میانگین غلظت سرمی مس در گروه کنترل μg/dl96/97 بود که افزایش اندکی در مس بیماران در مقایسه با افراد سالم مشاهده شد. میانگین غلظت سرمی روی در افراد بیمار μg/dl93 و در گروه کنترل μg/dl 38/96 بود(625/0=p). میانگین غلظت سرمی روی در بیماران پس از درمان μg/dl27/90 بود.
در مطالعه حاضر تغییرات قابل ملاحظه ای در غلظت سرمی مس و روی در بیماران بروسلایی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشتند و همچنین تغییر چندانی نیز در غلظت این عناصر در پایان درمان در بیماران دیده نشد.