بررسی اثربخشی روش های کنترل گرمای تابشی در مواجهه کارگران شاغل در محوطه کوره بلند در یک صنعت فولاد

تابش های گرمایی ناشی از سطوح داغ و ملتهب یکی از مهم ترین راه های دریافت گرما در کارگران در مواجهه محسوب می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی روش های کنترل گرمای تابشی در مواجهه کارگران شاغل در محوطه کوره بلند در یک صنعت فولاد بود.
در این مطالعه دو راهکار اصلی کنترل گرمای تابشی شامل طراحی و نصب لوله های آب جاذب حرارت در بدنه کوره و کنترل انتشار تابش گرمایی با نصب حفاظ بازتاب کننده در ایستگاه کار اعمال شد. جهت ارزیابی کارایی مداخلات، شاخص استرس حرارتی دمای ترگویسان با استفاده از دستگاه WBGT مدل Casella و توزیع محیطی دمای تابشی در محوطه کوره قبل و بعد از اجرای هر مداخله در ایستگاه های کاری اندازه گیری و ترسیم گردید. جهت ارزیابی اثر بخشی مداخلات شاخص های استرین فیزیولوژیکی بر مبنای دمای پوست، ضربان قلب قبل و بعد از اجرای هر مداخله در 20 نفر کارگر آتشکار اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید.
دمای تابشی و شاخص WBGT با به کارگیری جاذب های حرارتی در ایستگاه کاری، به ترتیب به میزان 20 و 9/3 درجه سانتی گراد و با در نظر گرفتن حفاظ بازتابشی در مسیر مستقیم مواجهه کارگر، به ترتیب به میزان 6/18 و 5/2 درجه سانتی گراد و در اثر به کارگیری توام اقدامات کنترلی، به ترتیب به میزان 5/26 و 2/5 درجه سانتی گراد و همچنین میانگین دمای پوست و ضربان قلب به ترتیب به میزان 6/2 درجه سانتی گراد و 6/3 ضربه در دقیقه کاهش یافت.
استفاده از جاذب های حرارتی دارای کارایی بیشتری نسبت به استفاده از حفاظ بازتاب کننده تابش کنترل در مسیر انتشار حرارت بود و به کارگیری توام اقدامات کنترلی توانست بهترین عملکرد را جهت کاهش استرس و استرین حرارتی ناشی از تابش گرمایی تامین نماید.